Salsa - Derde week van april 2011

Eén, twee, drie, rust. Zo ziet mijn week eruit. Het ritme van de Salsa dans. Drie dagen flink werken en dan een paar dagen helemaal niet. Met Pasen zit ik heerlijk in de Belgische Ardennen als toerist en buitensporter en vakantieganger. Lekker even veel buiten zijn met andere padvinders. Klimmen, kanoen, wandelen, mountainbiken en vooral ook gewoon en heleboel plezier maken. Dat is het swingende plan.

Fris - Resultaat

Het lot schrapte diezelfde dag nog twee afspraken waardoor ik meteen gevoelsmatig een zee van tijd kado kreeg. Verder dronk ik deze week alleen fris, want mijn schema zat zo strak in elkaar dat ik voor de zekerheid overal maar gewoon met de auto naartoe ben gegaan. Het is ook gelukt om in het werk zelf rust te vinden. De Reiki cursus van gisteren is daar een geweldig goed voorbeeld van. En tja, tijdens de opleidingsdagen bij Orbis is het ook lang niet altijd hard werken gelukkig. Want op onze trainingslocatie hebben ze tegenwoordig hangmatten en zitzakken buiten. Verfrissend!

Fris - Tweede week van april 2011

Mijn hoofd voelt een beetje wollig deze morgen. Zegmaar wattig, maar dan met vette watten. Het wordt blijkbaar tijd om wat rust te gaan inbouwen de komende dagen, anders doet een virusje dat wel voor me. Aan de afspraken die ik al heb staan, valt weinig te schrappen. Dus ik zal de rust moeten vinden tussen de bedrijven door en in het werk zelf. De weg naar bevrijding gaat weer dwars door het moeras heen. Alleen me dat herinneren helpt alweer om het wat lichter te maken in de bovenkamer. Frisser. Ik heb er gelijk meer zin in!

Anker - Resultaat

Eigenlijk kwam ons witte busje nog het meest in aanmerking als basiskamp. Die was bijna altijd bij me de afgelopen week. Bijna altijd. Maar wat met stip op 1 staat, is mijn eigen lijf. Dat was er altijd om me van tips te voorzien, van signalen over de beste keus, het juiste moment, grenzen en behoeften. Mijn lichaam was en is echt mijn beste anker. Laat ik er maar zuinig op zijn.

Anker - Eerste week van april 2011

Net terug van een weekend Ardennen en vanmiddag vertrek ik alweer voor een paar werkdagen naar Den Haag. Daarna nog een dagje Utrecht en Abcoude. Zaterdag zit ik in Soesterberg en als het mooi weer is, overweeg ik serieus om door te rijden naar België voor een zondag buitenspelen na al dat werk. Waar ik denk ik behoefte aan ga hebben met al dat reizen is een soort houvast. Een grondanker, zodat ik me geaard blijf voelen. Een lijntje met 'thuis'. Mijn basiskamp.

Kompas - Resultaat

Het doel was duidelijk. Een groot deel van de week was ik bezig met mikken op het weekend. En na een poosje herinnerde ik me het principe van 'achter het plankje denken'. Dat is wat bijvoorbeeld vechtsporters doen als ze ergens doorheen willen slaan. Als je op het plankje mikt, sla je ertegenaan. Als je je aandacht achter het plankje richt, ga je erdoorheen. Ik bedacht me dat er nog aardig wat na het weekend zou komen, dus dat ik daar nog voldoende energie voor wilde bewaren. Dat maakte voor mijn innerlijke kompas wel wat uit! Eigenlijk nieteens zozeer wat de richting betreft, maar wel voor de versnelling. Soms is doorschakelen handig om wat zuiniger te kunnen doen.