Zandloper - Vierde week van oktober 2013

Vanmorgen heb ik ontbeten met havermoutpap. Lekker ouderwets. Behalve dan natuurlijk de amandelmelk met extra calcium waarin ik het heb gekookt. Het was echt even zoeken in de supermarkt, maar onderin het schap met de flitsende ontbijtmixen vond ik een rijtje onooglijke pakken 'oatmeal' in de nieuwe internationale low budget huismerk verpakking. Ik ben benieuwd wat het lichaam ervan vindt. De hele zomer heb ik naar volle tevredenheid ontbeten met fruit en smoothies maar nu het richting winter gaat, heb ik behoefte aan iets warms. Dankzij mijn nieuwe favoriete boek De Voedselzandloper heb ik nu wellicht een goed alternatief gevonden. Een beetje spannend vind ik het wel, want ik eet zo weinig mogelijk graan en ander zetmeel omdat mijn systeem daar weinig nuttigs mee kan. Maar het schijnt dat havermout bij hoge uitzondering geen enorme suiker piek in het bloed veroorzaakt (met de bijbehorende dip daarna). Dat kan ik inmiddels beamen, anders had ik nu languit op de bank gelegen. Als m'n darmen nou ook nog vriendelijk reageren op het nieuws, denk ik dat de havermout een blijvertje is.

Hoog - Resultaat

Hoewel 2 mensen onafhankelijk van elkaar vonden dat ik een beetje bleek zag, voel ik me prima. Lekker gewerkt, wat meer buiten geweest en genoeg gesport. Misschien komt het omdat er nog wat rommel moet worden opgeruimd. En oja, nu ik erover nadenk... gezond eten schoot er deze week een beetje bij in. Wel grappig dat ik nu heel goed kan merken hoe het van kwaad tot erger gaat. Zetmeel eten leidt tot meer zin in meer zetmeel en zo voort. Dat is het fysieke deel. En het hoofd gaat daarin mee, omdat ik denk: tja deze week is toch al verloren dus wat maakt het uit? Eens kijken of ik deze week de spiraal weer kan omkeren. Mijn ontbijt was in elk geval goed vandaag, dus ik heb goeie hoop!

Hoog - Derde week van oktober 2013

Hoog tijd om het tempo wat op te schroeven. Weinig afspraken dus veel tijd om lekker in mijn eigen tijd het werk te doen wat me uit komt. Wat ik me daarbij wel voorneem is dat ik wat vaker pauze neem om de hond uit te laten. Eric neemt dat de laatste tijd vaak van me over en dat vind ik heerlijk. Maarja, eigenlijk heb ik die beweging in het bos zelf nog het hardste nodig. Hoognodig.

Lader - Resultaat

Grappig om te merken dat de ruimte voor creativiteit weer terug kwam met de vulgraad van mijn interne tank. Zo kwam ik ineens op een hele lijst met associaties rond de metafoor elektriciteit. Aan de lader. Voor meer energie. Contact of juist stop-contact. Wisselstroom. Spanning. Ontlading. Het stroomt. Weerstand. Aarden. Het ging maar door. En ik kan ook weer door.

Lader - Tweede week van oktober 2013

Zoals ik al zei: het bijsloffen is nog niet helemaal gelukt. Want naast achterstallig werk had ik ook last van achterstallig onderhoud aan mezelf. En dat moet toch echt eerst aandacht krijgen voordat ik een beetje effectief kan functioneren. Dat was ik even vergeten. Dus gisteren was het uitslaap- en roedeldag. Vandaag is De Dag Voor Mezelf. Want dat heb ik nodig om bij te tanken: alleen zijn. Ik heb alle to-do-lijstjes doorgeschoven naar morgen en ga straks een paar uur heerlijk het bos in met de hond. Eind van de middag maar weer eens naar de sportschool (niet in de laatste plaats vanwege de sauna). Tussendoor een paar keer lekker gezond eten en dan verwacht ik aan het eind van deze dag wel weer opgeladen te zijn. Als m'n accu vol is, is de rest van de wereld weer aan de beurt!

Sloffen - Resultaat

Nou, oké dat bijsloffen is nog niet helemaal gelukt. Daar heb ik nog een paar dagen extra voor nodig. Wat wel verrassend goed lukte is een bepaalde klimroute op Monte Cervino (een holle berg van beton in de polder bij Bergschenhoek). Vanwege het gebrek aan voorgebakken grepen sprak die me altijd erg aan, maar ik heb me er een paar keer stevig op verkeken. Eng, lastig, niet te doen. Aangemoedigd door mijn klimmaatje die hier voor het eerst was, heb ik het nog eens geprobeerd en warempel... Ik kwam boven. Op m'n sloffen! Nouja, het was ook weer niet zo heel erg makkelijk, maar in elk geval heb ik de uitdagingen deze keer overwonnen. Voorklimmend en met harde zijwind. 
Als bedankje voor klimmaatje Bert die niet gehinderd door belemmerende voorkennis bewees dat ook negatieve resultaten uit het verleden geen garantie zijn voor de toekomst, deze stoere foto van hem in dezelfde route.