Taart! - Eerste week van mei 2012

Deze week ben ik jarig. Eigenlijk zou ik het wel weer eens lekker willen vieren met veel vrienden en een kampvuur en een bbq en muziek. Maar meestal gaat de dag redelijk geruisloos voorbij. Dit jaar vier ik het een beetje, want ik krijg een beetje visite en dat vind ik hartstikke leuk. Taart eten, bijkletsen en 's avonds lekker uit eten. Mijn uitdaging is dan weer om me niet al te druk te maken over de vraag of iedereen het wel naar z'n zin heeft en of het huis wel schoon genoeg is. Dus op deze dag even de focus op de taart en niet op de afwas...

Bamboe - Resultaat

Meebewegen en flexibel zijn is natuurlijk prachtig. En soms is het ook nodig om gewoon even je eigen weg te kiezen. Als iemand een belafspraak mist en dan een uur later alsnog via voicemail, sms en email contact probeert te krijgen terwijl dat helemaal niet uit komt. Of als de GPS een route aanwijst die anderhalf keer zoveel tijd kost als de bekende weg bijvoorbeeld. Alvorens mee te buigen, wel even  checken of het klopt vanbinnen. Ik ben blij dat dat gelukt is! (Anders was ik nu waarschijnlijk nog onderweg.)

Bamboe - Vierde week van april 2012

Deze week pak ik het gewone leven weer een beetje op. De auto naar de garage, de tandarts, een uitgesteld coachgesprek, sporten. De hond gaat een paar keer met de uitlaatservice mee, zodat ik mijn handen wat meer vrij heb. En zodat hij wat meer beweging krijgt natuurlijk. Eric kan zich alweer een heel stuk beter bewegen, dus dat gaat de goeie kant op. Rustig bewegen en meebuigen zonder te breken, dat is het plan voor deze week!

Bed - Resultaat

Van alle plekken waar ik de afgelopen week niet geslapen heb, is dit toch wel de meest aantrekkelijke! Het bootje van Beatrix. Nou maakt het me op zich niet echt uit dat deze specifiek van haar is, maar bootjes slapen gewoon altijd heel erg lekker. De geur van water, de geluiden van het hout en touw en metaal, het zachte schommelen... Mij zo levendig mogelijk voorstellen dat ik op een boot was, heeft me deze week een paar keer gered toen ik moeilijk in slaap kon komen. Daar kan geen pil tegenop!

Bed - Derde week van april 2012

Nu slaat de vermoeidheid toe. De  nieuwe situatie begint te wennen, de emoties zakken wat en er komt gewone, aardse slaap voor in de plaats. Ik ben een nachtdier, dus het kost me moeite om vroeg naar bed te gaan. En het kost me nog meer moeite om vroeg uit bed te komen. Dus deze week neem ik me voor om lekker veel te slapen. Vroeg erin, en niet al te laat eruit. Mijn bed is mijn acculader.

Het lukt me bij vlagen goed om voor mezelf te zorgen en soms ook weer niet. Ik heb mijn innerlijke schoonmoeder nog 2 keer teruggezien, dus eigenlijk valt dat ook wel weer mee. Mijn strategie: alle afspraken afzeggen, behalve de dingen die me echt blij gaan maken en wat ik op halve kracht kan doen. Een uurtje klanten begeleiden over het hoogteparcours: ja. Een Reiki behandeling geven: nee. Oefenen in egoïstisch zijn. Lastig hoor!

Schoonmoeder - Tweede week van april 2012

Dankzij het ongeluk van Eric kreeg ik een geweldig inzicht. Binnen een paar uur veranderde ik in mijn ex-schoonmoeder. Ik was continu aan het rondrennen om het anderen (in mijn geval vooral Eric en Darwin) naar de zin te maken, nam geen moment rust en ging volledig voorbij aan mijn eigen gevoelens en behoeftes. Resultaat: een kort lontje, zelfmedelijden en het idee van tekortschieten. Ineens was ik een ontevreden kreng. En ondertussen zat Eric alweer grapjes te maken en kauwde Darwin tevreden op een bot. Een heel leerzame ervaring! Waar ik deze week dus extra goed op wil letten als er-tijdelijk-alleen-voor-staande hondenbaas en mantelzorger, is mezelf. Ik heb ook eten, drinken, rust en steun nodig. Alleen als ik goed voor mezelf zorg, kan ik goed voor anderen zorgen. Een cliché dat nu ineens betekenis heeft gekregen. Dus ik ga zo eerst maar eens wat afspraken verzetten en wat hulptroepen inschakelen.

Welkom - Resultaat

Geweldig! Eindelijk heb ik een reden om sip te zijn: Eric is gevallen tijdens het Paasweekend in Luxemburg (klimmen is niet gevaarlijk; klimmen zonder touw wel...). Ambulance, ziekenhuis, MRI, CAT, een heleboel pijnstillers en een dagje eerder naar huis. Het vonnis: gebroken ruggenwervel. Alles doet het gewoon, dus er zijn geen zenuwen geraakt ofzo. Maarja, het is natuurlijk wel bijzonder pijnlijk en bewegen lukt maar een klein beetje.
Hier speelt een beetje hetzelfde als vorige week: we hebben een heleboel om opgelucht, blij en dankbaar voor te zijn. Want het had natuurlijk vele malen erger kunnen zijn, dat realiseer ik me absoluut. Maar ik voel me zwaar en moe en bij vlagen verdrietig. En laat ik daar dan ook maar eens 'Welkom' tegen zeggen...

Welkom - Eerste week van april 2012

De afgelopen dagen ben ik een beetje sip. Daar is geen duidelijk aanwijsbare reden voor. En dat maakt het dan ook weer meteen een beetje lastig om er wat aan te doen. Dat zou ik natuurlijk wel graag willen: het probleem oplossen! Weg met die lente-blues! De zon schijnt dus gij zult lachen & vrolijk zijn! Niet dus. Maar het idee dat ik ook nog eens een keer onterecht of ongeoorloofd sip ben, maakt het alleen maar erger. Nee zeggen tegen de Nee is dus geen oplossing. Als de deur dicht blijft, houdt de ongewenste vreemdeling niet op met aanbellen. Dan blijft er over: accepteren. Ja zeggen tegen de Nee. Welkom tegen de ongenode gast. Goeiemorgen, ik ben Letty. Ik voel me even een beetje sip en dat is oké. Hoe gaat het met jou?

Ritme - Resultaat

Een korte, ritmische impressie van onze zwerftocht over de Veluwe...