Met verbazing las ik vanmorgen mijn stukje van vorige week terug. Geen moment heb ik meer aan mijn oase gedacht. Niks rust en ontspanning! Het was overvol in de trein, waterkoud in de stad en drukdrukdruk in mijn hoofd. Zelfs een middagje sauna bracht weinig verlichting, want ik kwam daardoor in tijdnood met wat klusjes die ook nog af moesten. Het scheelde weinig of ik had in de kleedkamer mijn laptop gepakt om toch nog even snel... Geen wonder dus dat ik nu ook dat keelpijntje begin te voelen waar Eric al ruim een week over klaagt. Mijn alarmsysteem treedt in werking!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten