Dat was even schrikken vanmorgen toen het internet het niet deed! Inmiddels heeft KPN de storing verholpen. Maar het werd weer even pijnlijk duidelijk hoe vanzelfsprekend het dus geworden en hoe afhankelijk ik eigenlijk ben van het www. Eerste reflexen waren bijvoorbeeld: ik stuur wel even een berichtje over Twitter om te vragen of meer mensen er last van hebben, dan weten we of het probleem hier in de toverdoos zit of dat het aan de provider ligt. En laten we even op de site van KPN kijken; misschien staat er iets over een storing!
Gelukkig doet alles het weer, dus ik hoefde geen afscheid te nemen van mijn planning voor vandaag. Want dat is waar deze week over gaat bij mij: afscheid. Van een collega die onze oefengroep gaat verlaten, van een avonturier die op vakantie gaat, van mijn studenten die examen gaan doen... Ik ben niet zo goed in afscheid nemen. Het doet me vaak een beetje pijn, en het maakt me ook wel nieuwsgierig naar de ruimte die erachter ligt. Welke nieuwe dingen er weer zullen ontstaan. En of de band blijft als de structuur de ontmoetingen niet langer regelt. Dan wordt het afscheid misschien geen punt maar een komma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten