Het was dan wel hard werken tussen de Scouts de afgelopen maand, maar het leven was redelijk overzichtelijk en eenvoudig. Nu ben ik fysiek beter uitgerust dan in weken het geval is geweest, maar geestelijk is het een ander verhaal. Eigenlijk laat ik me een beetje overdonderen door al het werk wat ik zou willen doen, alle keuzes die ik wil maken en de dagelijkse verrassingen zoals het waterbed dat nu toch echt niet nog een keer geplakt kan worden. Het resultaat is dat ik rondloop als een kip zonder kop en niet toe kom aan het leggen van een ei. Ik word heel reactief: ga op nieuwe mails direct in en klets terug op Twitter. Maar aan de echte (belangrijke) klussen kom ik niet toe, of doe ik maar half. Het zal er wel bij horen. En trouwens: mijn eerste ei van deze week is alweer gelegd: ik heb mijn Woord van de week af! Kwestie van je kop erbij houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten