Door een intern procesje dat nogal wat groeipijn met zich meebracht, slingerden mijn gevoelens en gedachten alle kanten op. Ook mijn lijf deed lekker mee in de achtbaan, met benauwdheid, slecht slapen, misselijkheid en van die rode uitslag in mijn gezicht. Gelukkig kon ik de rit redelijk geduldig uithouden en werd de uitslag van de slinger langzaam minder. Het hielp ook om meer te slapen dan ik had gepland en om mijn doelen bij te stellen, zodat ik het voorbereidende werk net op tijd af kreeg. En ik ben trouwens daadwerkelijk na werktijd even de duinen ingelopen om van de zon te genieten en de zee te zien. De aanleiding tot alle zenuwen liep trouwens verrassend goed af. Het leven is weer een feestje! Wie helpt me even met de slingers ophangen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten