Het is even allemaal een beetje veel tegelijk. Ik hou het geloof ik niet meer bij. En dat vind ik lastig, want daardoor ben ik niet zo zorgvuldig als ik graag zou willen en laat ik steken vallen. Vergeet mensen te bedanken, te informeren, te bellen of te schrijven.
Eigenlijk ook wel grappig, want dat gevoel van 'verzuipen' komt geloof ik doordat ik de laatste dagen te weinig tijd voor mezelf heb gehad. Of misschien is het meer aandacht in plaats van tijd. En wat sneuvelt er nu als eerste op deze chaotische maandagochtend? Het dagelijkse momentje van innerlijke rust en bovendien het ontbijt. Een tekort leidt dus tot meer tekort. Zo helder als nu heb ik dat nog niet eerder gezien terwijl het gebeurt. Aandacht hebben voor het gebrek aan aandacht maakt me nu meteen wat rustiger, dus wellicht is dat de escape uit de hamstermolen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten